Het grootste gedeelte van de tijd ben ik juf. Ik sta met veel plezier voor de klas, waar ik kinderen rond de 7 a 8 jaar help om hun kennis op allerlei vakgebieden te vergroten, alhoewel het mij als juf meer voldoening geeft om te zien dat een leerling goed in zijn of haar vel zit.
Bij elke glimlach die ik zie.. voelt het alsof ik mijn doel bereik en word je overladen met een gevoel van trots en durf je tegen jezelf te zeggen: ''ik doe het goed als juf', want een glimlach van een kind... daar doe ik het voor!
Nu wat maanden verder is mijn leven veranderd, maar mijn doel is nog steeds hetzelfde: die glimlach!
Nu sta ik niet meer het grootste gedeelte van mijn leven voor de klas, maar hang ik vaak boven de ledikantjes of de box om te kijken naar mijn prachtige tweelingjongens. Ook tijdens de oh zo 'geweldige gebroken nachten' sta ik met een slapend hoofd boven die ledikantjes en dan denk ik soms ''waar doe ik het voor?'' Nee hoor dat denk ik nooit. Ik weet precies waar ik het voor doe! Als ik mijn jongens kan helpen zich beter te voelen in de nacht door een schone luier, te voeden en een kus van mama.... dan doe ik dat met alle liefde, maar het grootste gevoel van geluk is toch echt: die grote glimlach van beide mannetjes als ik ze terug in bed leg.
Ik loop de kamer uit en lach zelf ook van oor tot oor met de gedachte... daar doe ik het voor!
Wat is het fijn om naast juf, nu ook fulltime mama te mogen zijn.
Reactie plaatsen
Reacties